اگر با روحیه جهادی، مطالبه گری و انقلابی به کارنامه هشت ساله کابینه ی یازدهم و دوازدهم نگاه کنیم، صدای وعده های صد روزه در گوشمان میپیچد و نارضایتی کشاورزان، مطالبات کارگران، دادخواهی مردم استان های محروم، صفوف برگرفته از تورم و حباب های آهنی همیشگی که هیچ وقت نترکیدند و میز مذاکرات غربی از جلوی چشممان می‌گذرد. حالا که عملکرد دو دولت قبلی باعث شد تا بسیاری از مطالبات مردمی و ملی تبدیل به سئوالاتی بی پاسخ شوند، امروز با چرخش سیاسی اجرایی در کشور از جبهه ی اصلاحات به جبهه انقلاب، ضرورت دارد ضمن پیگیری این وعده ها و سئوالات، بازخوانی این مطالبات بمنظور رسیدگی در کابینه فعلی صورت پذیرد. از همه مهمتر ارزیابی عملکرد دولت در ۸ سال گذشته می‌تواند راهنمایی برای عملکرد مناسب دولت فعلی باشد.
برخی سئوالات و مطالبات بجا مانده از دولتی که به قول خودش سخت‌ترین ایام تاریخ ایران را شاهد بوده و بار مسئولیت را در طول یک قرن گذشته حمل کرده و روزهای سختی را پشت سر گذاشته!!! به شرح ذیل است:
در طرح اقتصادی برای باز شدن دست دولت قبلی و وعده ی دولتمردانش که گفتند: ((مردم یک هفته صبر کنند، بعد تصمیمات اقتصادی بگیرند)). در نهایت این طرح که به عنوان طرح گشایش اقتصادی یاد می شد به کجا رسید؟
اگر جلسات شورای هماهنگی اقتصادی دولت به امور اولویت داری نظیر؛ کنترل بازار ارز، ساماندهی به بخش مسکن و عرضه سهام دولت در بازار سرمایه، اعطای تسهیلات به کسب و کارهای آسیب دیده از کرونا، تامین کالاهای اساسی، تخصیص وام به ۴ میلیون خانوار کم درآمد، تصمیم‌گیری درخصوص مدیریت نقدینگی و سیاست‌های پولی اختصاص یافته، آیا خروجی مثبت آن در سطوح مختلف قابل لمس و ارزیابی می باشد؟
آیا وعده روحانی برای واکسیناسیون گروه هدف تا پایان این دولتش محقق شده است؟
چرا طبق برنامه ششم توسعه که می بایست تاکنون ۱۶۰ درصد ظرفیت برق کشور در ۸ سال توسعه می یافت، تنها ۲۰ درصد نیروگاه ساخته شد و شرکت مادر تخصصی برق حرارتی نه تنها ۸ نیروگاه را به بخش خصوصی واگذار نکرده بلکه نوسازی نیروگاه ها را هم اجرا نکرده است؟
آیا طبق وعده و پیش بینی وزیر سابق جهاد کشاورزی در سال های زراعی جاری حدود ۱۴ میلیون تن گندم تولید و ۱۰.۵ میلیون تن گندم مازاد بر نیاز کشاورزان خریداری شده است؟
وعده های وزیر سابق آموزش و پروش در خصوص ارتقای سطح کمّی و کیفی مدارس دولتی، تصویب قانون خاص برای فرهنگیان، برگرداندن منزلت معلمان، تغییرات در کنکور، تربیت انسان تراز تمدن اسلامی، بازنگری دوباره کتاب های درسی، پوشش صد در صدی پیش دبستانی، برداشتن جبر جغرافیایی، مهارت آموزی، جوان گرایی، ضمانت اصل ۱۵ قانون اساسی، تلاش برای حل مسکن معلمان و بستن بودجه واقعی برای آموزش و پرورش و وعده همکاری با دولت و مجلس درباره تدوین لایحه خاص معلمان بمنظور تامین جایگاه و منزلت آنها و نیز توسعه عدالت آموزشی به کجا انجامید؟
وقتی روحانی می گفت مردم حق دارند به خاطر خشکسالی و کم‌آبی ناراحت باشند، ایشان و دستگاه های ذی ربط در خصوص این مشکل چه اقداماتی را انجام داده اند؟
با توجه به اینکه روحانی گفته بود: ((به کارکنان صنعت نفت قول می‌دهم مشکلاتشان حل شود. نمی‌گذاریم دچار محدودیت در حقوق شوند. به وزیر کار دستور می‌دهم مشکلات کارگران مناطق نفتی را حل کند.))، این موضوع که به مشکلات امنیتی و اجتماعی عدیده ای منتج شده بود، تا چه مقدار به ثمر نشسته است؟
در جلسه ستاد هماهنگی اقتصادی دولت تمهیدات ویژه برای تامین کالاهای ضروری و تثبیت و مدیریت قیمت و اعلام قیمت کالاها متناسب با نیاز مردم در سال جدید ارائه داده بود، این وعده ها در روزمره مردم تاثیری داشته است؟
وعده های واحدهای مسکن مهر در خصوص تکمیل واحد های باقی مانده و پیشرفت پروژه ها در چه مرحله ای از عملیات اجرایی و عمرانی است؟ دولت روحانی چند درصد در خانه دار کردن مردم توانمند بوده است؟
در دولت روحانی آیا فرهنگ دغدغه مسئولان ذی ربط بوده است؟ آنان در اجرای سیاست های فرهنگی نظیر؛کاهش تصدی‌گری دولت در امور فرهنگی، توجه به دیپلماسی فرهنگی، شکوفایی اقتصاد فرهنگ، برداشتن ممیزی و نظارت پیش از کتاب، چه موفقیت هایی را کسب کرده اند؟
در شرایط خاص اقتصادی کشور در تورم، وضعیت نامناسب بانک ها، رکود فراگیر در بخش تولید، صنایع و امور بازرگانی و مسکن، کاهش قدرت خرید مردم و سیل جوانان تحصیلکرده و نکرده بیکار جویای کار، دولت روحانی چه اموراتی را بمنظور تسهیل در امرار معاش برای اکثریت خانواده ها فراهم کرده بود؟
رئیس جمهور یازدهم و دوازدهم برای بهبود معیشت و زندگی، موضوع مسکن کارگران، وجود میلیون ها جوان آماده به کار، امنیت شغلی کارگران، بهبود وضعیت بیمه، ایجاد پوشش جدید بیمه برای کارگران فصلی و ساختمانی و پرهیز از تبعیض جنسیتی در اشتغال چه اقداماتی را انجام داده است؟
وعده‌ها در زمینه ی گردشگری از جمله؛ تسهیل بازگشت ایرانیان، لغو ویزای عراق، افزایش هر سال یک میلیون نفر به تعداد گردشگران خارجی، جذب بیشتر گردشگران خارجی، بازگرداندن اعتبار به گذرنامه ایرانی و برداشتن موانع سفر اساتید به خارج به کجا رسید؟ آیا تصمیم دولت قبلی مبنی بر ارتقای ظرفیت سالانه یک میلیون نفر بر گردشگری کشور تا پایان دولت قبلی میسر شده است؟
این سئوالات و مطالبات بی پاسخ به همراه صدها سئوال ناگفته دیگر(در حوزه های دیپلماسی، امنیتی و دفاعی)، تا به این جا جامعه را با مشکلات زیادی مواجه کرد و امروز آنها رفته اند و مشکلات همچنان باقی است و می بایست دولت جدید با همت مضاعف و رفع موانع، تمام توان خود را درصدد برگشت اعتماد از دست رفته مردم بکار گیرد.
نظر شما